W dzisiejszym wpisie chciałbym poruszyć tematykę zbiorów doraźnych, ponieważ mimo na pozór dość prostego przepisu prawa (art. 2 ust. 3 ustawy o ochronie danych osobowych), zagadnienie nie jest wcale takie proste i oczywiste.
Kluczem do zrozumienia istoty opisywanego pojęcia jest zrozumienie poszczególnych składników składających się na coś na kształt definicji zbioru doraźnego.
iSecure to firma doradcza, której działalność skoncentrowana jest na zagadnieniach związanych z ochroną danych osobowych i bezpieczeństwem informacji, w tym kompleksowym wdrażaniem RODO, przygotowywaniu planów działań w sytuacjach szczególnych zagrożeń, przeprowadzaniu testów penetracyjnych, wdrażaniu normy ISO 27001 i obsłudze prawnej firm działających w Internecie. Eksperci iSecure przeprowadzają także szkolenia oraz są autorami licznych publikacji i wystąpień.
Podpisując z przedsiębiorcą telekomunikacyjnym umowę o świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, osoba fizyczna powinna pamiętać, aby szczegółowo się z taką umową zapoznać w celu np. weryfikacji czy przedsiębiorca nie żąda zbyt wielu danych.
1 stycznia 2015 r. weszły w życie istotne dla administratorów danych zmiany w ustawie o ochronie danych osobowych. Nowelizacja ta została wprowadzona ustawą z dnia 7 listopada 2014 r. o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej (Dz.U. 2014 r. poz. 1662). Zmiany dotyczą funkcji Administratora Bezpieczeństwa Informacji (ABI), obowiązku rejestracji w GIODO zbiorów danych osobowych oraz przekazywania danych osobowych do państw trzecich.
Przyjęło się, że odpowiedzialność karną w związku z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (dalej UODO) przypisuje się wyłącznie zarządowi (w przypadku spółek) albo właścicielowi firmy (w przypadku jednoosobowej działalności gospodarczej). Tego typu stanowisko często głoszą sami pracownicy na szkoleniach, które mam okazję od czasu do czasu prowadzić i niestety zawsze w takiej sytuacji muszę wyprowadzić słuchaczy z błędu.
